اگر کسی تو را با تمام مهربانیت دوست نداشت

به خاطر داشته باش...

?

در عصر یخبندان بسیاری از حیوانات یخ زدند و مردند.

 در عصر یخبندان بسیاری از حیوانات یخ زدند و مردند.خارپشتها وخامت اوضاع رادریافتند تصمیم گرفتند دورهم جمع شوند و بدین ترتیب همدیگررا حفظ کنند.وقتی نزدیکتر بودند گرمتر میشدند ولی خارهایشان یکدیگررا زخمی میکرد. به همین خاطر تصمیم گرفتند ازهم دور شوند ولی با این کار از سرما یخ زده میمردند. ازاینرو مجبور بودند برگزینند یا خارهای دوستان را تحمل کنند، یا نسلشان از روی زمین برکنده شود.آنها دریافتند که باز گردند و گردهم آیند. آموختند که، با زخم های کوچکی که از همزیستی با نزدیکان بوجود می آید، زندگی کنند چرا که گرمای وجود دیگری مهمتراست.و این چنین شد که توانستند زنده بمانند.

بهترین رابطه این نیست که اشخاص بی عیب و نقص را گردهم می آورد بلکه آن است که هر فرد بیاموزد با معایب دیگران کنارآید و محاسن آنانرا تحسین نماید.

فواید آب دوغ خیار

فواید آب دوغ خیار

وقتی هوا گرم می‌شود خوردن غذاهای ساده و سبک حاضری هم دلچسب‌تر می‌شود.

نان و پنیر و هندوانه، نان و پنیر و انگور، آب دوغ خیار، ماست و خیار و... از غذاهایی است که به حرارت طبخ نیازی ندارد، طبع خنکی دارد، زود حاضر می‌شود و خیلی از خانواده‌ها در وعده شام که باید غذای ساده‌تری بخورند از آن استفاده می‌کنند.

این غذای سالم خودمانی، نه عوارض گوارشی دارد، نه ضرری به قلب می‌رساند و نه در میانه شب نفس ما را در سینه حبس می‌کند.

تازه حسن دیگری هم دارد و آن این که بعد از یک خواب شیرین شبانه، صبح گرسنه از خواب بلند می‌شویم و با اشتها به دور همان سفره پرمهر می‌نشینیم. بنابراین برای آن که از مزیت‌های یک غذای سبک حاضری بیشترین نفع را ببرید به شما آب دوغ خیار را پیشنهاد می‌کنیم.

آب دوغ خیار اشتها را باز می‌کند.

آب دوغ خیار غذایی ساده، سالم و سبک است که براحتی هضم می‌شود و به علت طبع خنکی که دارد، عطش را رفع می‌کند و از خستگی و رخوت ناشی از گرمی هوا می‌کاهد.

به موجب آن که در تهیه این غذای حاضری مواد مغذی متعددی به کار رفته در وعده ناهار یا شام می‌تواند انرژی از دست رفته شما را تامین می‌کند.

این غذا از ترکیب ماست یا دوغ، خیار رنده شده، گردو و کشمش، انواعی از سبزی‌های تازه همچون ریحان، ترخون، نعنا و تربچه به همراه یخ و نان تهیه می‌شود. البته برخی خانواده‌ها از خامه نیز در این غذا استفاده می‌کنند.

این غذا به علت داشتن ماست، تامین‌کننده کلسیم و پروتئین بدن است و به دلیل دارا بودن منیزیم، مصرف آن در وعده شام می‌تواند به رفع بی‌خوابی‌های شبانه کمک کند. افراد با فشارخون بالا یا افرادی که طبع گرم و کبد تنبلی دارند بهتر است در این غذا از ماست یا دوغ ترش استفاده کنند. همچنین خیار این غذا، خنک‌کننده است و شدیدترین عطش‌ها را فرومی‌نشاند.

کشمش و گردوی آن بهترین گزینه برای مزه‌دار کردن این غذاست و داروی رشد هوشی کودکان و نیرودهنده سالمندان است.

سبزی‌های به کار رفته در آن همچون نعنا بادشکن، تربچه ضدعفونی‌کننده دستگاه گوارش، ریحان آرامبخش و مسکن و ترخون اشتهاآور و مقوی اعصاب است و چون فیبر فراوانی دارد، ملین است و به رفع یبوست و التیام هموروئید (بواسیر) کمک می‌کند.

بهتر است این غذا را در ظروف سفالی لعاب‌دار (سرامیکی) تهیه کرده و با نعنا و شوید و گلبرگ‌های خشک‌شده گل‌محمدی تزیین کنید.

همین*ها هستند!

مثل دوستی که همیشه موقع دست دادن خداحافظی، آن لحظه*ی قبل از رها کردن دست، با نوک انگشت*هاش به دست*هایت یک فشار کوچک می دهد… چیزی شبیه یک بوسه!

مثل آن راننده تاکسی*ای که حتی اگر در ماشینش را محکم ببندی بلند می گوید: روز خوبی داشته باشی.

آدم*هایی که توی اتوبوس وقتی تصادفی چشم در چشمشان می شوی، دستپاچه رو بر نمی*گردانند، لبخند می زنند و هنوز نگاهت می کنند.

آدم*هایی که حواسشان به بچه های خسته ی توی مترو هست، بهشان جا می دهند، گاهی بغلشان می کنند.

دوست هایی که بدون مناسبت کادو می خرند، مثلا می گویند این شال پشت ویترین انگار مال تو بود. یا گاهی دفتریادداشتی، نشان کتابی، پیکسلی.

آدم*هایی که از سر چهار راه نرگس نوبرانه می خرند و با گل می روند خانه.

آدم*های پیامک*های آخر شب، که یادشان نمی رود گاهی قبل از خواب، به دوستانشان یادآوری کنند که چه عزیزند، آدم*های پیامک*های پُر مهر بی بهانه، حتی اگر با آن ها بدخلقی و بی حوصلگی کرده باشی.

آدم*هایی که هر چند وقت یک بار ایمیل پرمحبتی می زنند که مثلا تو را می خوانم و بعد از هر یادداشت غمگین خط*هایی می نویسند که یعنی هستند کسانی که غم هیچ کس را تاب نمی آوردند.

آدم*هایی که حواسشان به گربه ها هست، به پرنده ها هست.

آدم*هایی که اگر توی کلاس تازه وارد باشی، زود صندلی کنارشان را با لبخند تعارف می کنند که غریبگی نکنی.

آدم*هایی که خنده را از دنیا دریغ نمی کنند، توی پیاده رو بستنی چوبی لیس می زنند و روی جدول لی لی می کنند.

همین*ها هستند که دنیا را جای بهتری می کنند برای زندگی کردن…

برای خودت دعا کن

     !خودت را دوست داشته باش
    برای خودت دعا کن که آرام باشی.
    وقتی توفان می آید تو همچنان آرام باشی
    تا توفان از آرامش تو آرام بگیرد.

    برای خودت دعا کن
    تا صبور باشی؛
    آنقدر صبور باشی تا بالاخره ابرهای سیاه آسمون
    کنار بروند و خورشید دوباره بتابد.

    برای خودت دعا کن تا خورشید را بهتر بشناسی.
    بتوانی هم صحبتش باشی و صبح ها برایش نان تازه بگیری.
    برای خودت دعا کن که سر سفره ی خورشید بنشینی و چای آسمانی بنوشی.

    برای خودت دعا کن تا همه ی شب هایت ماه داشته باشد؛
    چون در تاریکی محض راه رفتن خیلی خطرناک است.
    ماه چراغ کوچکی است که روشن شده تا جلوی پایت را ببینی.

    برای خودت دعا کن تا همیشه جلوی پایت را ببینی؛ آخر راهی را که
    باید بروی خیلی طولانی است. خیلی چاله چوله دارد؛ دام های زیادی
    در آن پهن شده است و باریکه های خطرناکی دارد؛ پر از گردنه های حیران
    و سنگلاخ های برف گیر است.

    برای خودت دعا کن تا پاهایت خسته نشوند و بتوانی راه بیایی
    چون هر جای راه بایستی مرده ای و مرگی که شکل نفس نکشیدن,
    به سراغ آدم بیاید، خیلی دردناک است.
    هیچ وقت خودت را به مردن نزن.

    برای خودت دعا کن
    که زنده بمانی .
    زنده ماندن چند راه حل ساده دارد!
    برای اینکه زنده بمانی نباید بگذاری که هیچ وقت
    بیشتر از چیزی که نیاز داری بخواهی.
    باید همیشه با خدا در تماس باشی تا به تو بیداری بدهد.
    بیداری هایی آمیخته با روشنایی ، صدا ، نور ، حرکت.
    تو باید از خداوند شادمانی طلب کنی.همیشه سهمت را بخواه.
    و بیشتر از آن چه که به تو شادمانی ارزانی می شود در دنیا شادمانی
    بیافرین تا دیگران هم سهمشان را بگیرند.
    برای اینکه زنده بمانی باید درست نفس بکشی و
    نگذاری هیچ چیز ی سینه ات را آلوده کند.
    برای اینکه زنده بمانی باید حواست به قلبت باشد.
    هرچند وقت یکبار قلبت را به فرشته ها نشان بده و از آنها
    بخواه قلبت را معاینه کنند . دریچه هایش را، ورودی ها و خروجی هایش را
    و ببینند به اندازه ی کافی ذخیره شادمانی در قلبت داری یا نه!!
    اگر ذخیره ی شادمانی هایت دارد تمام می شود باید بروی پشت
    پنجره وبه آسمان نگاه کنی . آنقدر منتظر بمان و به آسمان نگاه کن .........
    تا بالاخره خداوند از آنجا رد بشود؛
    آن وقت صدایش کن؛
    به نام صدایش کن؛
    او حتماً برمی گردد و به تو نگاه می کند و از تو می پرسد که چه می خواهی؟؟!
    تو صریح و ساده و رک بگو.
    هر چیزی که می خواهی از خدا بخواه.
    خدا هیچ چیز خوبی را از تو دریغ نمی کند.
    شادمان باش او به تو زندگی بخشیده است و کمکت می کند
    که زنده بمانی . از او کمک بگیر. از او بخواه به تو نفس,
    پشمک ، چرخ و فلک ، قدم زدن ، کوه ، سنگ ،
    دریا ، شعر ، درخت ، تاب ، بستنی ، سجاده ،
    اشک، حوض، شنا ،راه ، توپ ، دوچرخه ،
    دست ، آلبالو ، لبخند ، دویدن
    و عشق....و عشق,بدهد.
    آن وقت قدر همه ی اینها را بدان و آن قدر زندگیت را ادامه بده
    که زندگی از این که
    تو زنده هستی به خودش ببالد!
    دیگران را فراموش نکن..برای خودت دعا کن !!!
   

مناجات

 دلت که گرفت، دیگر منتِ زمین را نکش
راهِ آسمان باز است ، پر بکش . . .

خدای من
نه آن قدر پاکم که کمکم کنی و نه آن قدر بدم که رهایم کنی
میان این دو گمم
هم خود را و هم تو را آزار میدهم
هر چه قدر تلاش کردم نتوانستم آنی باشم که تو خواستی
و هرگز دوست ندارم آنی باشم که تو رهایم کنی
آنقدر بی تو تنها هستم که بی تو یعنی “هیچ” یعنی “پوچ”
خدایا هیچ وقت رهـــایم نکن . . .

بیا که باز وقت بازی است

بیا که باز وقت بازی است
تو می شوی پدر
ومن...
نه ! بازی قشنگ و تازه ای به فکر من رسیده است
که من درخت می شوم
شکوفه می زنم
وبعد هم به نام خاک و باد و آفتاب ، میوه می دهم
درخت ،
ومن درخت می شوم،
درخت زندگی که میوه اش رسیده است و چیدنی است
تو هم پرنده شو
نه! پرنده خوب نیست
پرنده زود می رود
وسایه آرزوی یک پرنده نیست
تو رهگذر بشو
و خسته از کنار من عبور کن
مرا ببین
بخند و شاد شو
و میوه مرا بچین
و زیر سایه ام درنگ کن
فقط همین

 مصطفی رحماندوست

دلنوشته های دکتر حسابی

داستانک: یک مشت شکلات

دختر کوچولو وارد بقالی شد و کاغذی به طرف بقال دراز کرد و گفت: مامانم گفته چیزهایی که در این لیست نوشته بهم بدی، این هم پولش.

بقال کاغذ رو گرفت و لیست نوشته شده در کاغذ را فراهم کرد و به دست دختر بچه داد، بعد لبخندی زد و گفت: چون دختر خوبی هستی و به حرف مامانت گوش می‌دی، می‌تونی یک مشت شکلات به عنوان جایزه برداری.

ولی دختر کوچولو از جای خودش تکون نخورد، مرد بقال که احساس کرد دختر بچه برای برداشتن شکلات‌ها خجالت می‌کشه گفت: "دخترم! خجالت نکش، بیا جلو خودت شکلاتهاتو بردار"

دخترک پاسخ داد: "عمو! نمی‌خوام خودم شکلاتها رو بردارم، نمی‌شه شما بهم بدین؟ "

بقال با تعجب پرسید: چرا دخترم؟ مگه چه فرقی می‌کنه؟

و دخترک با خنده ای کودکانه گفت: آخه مشت شما از مشت من بزرگتره!