نه تو می مانی و نه اندوه

نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچکس از مردم این آبادی…
به حباب نگران لب یک رود قسم…
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت…
غصه هم می گذرد…
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند..
لحظه ها عریانند..
به تن لحظه ی خود جامه ی اندوه مپوشان هرگز

…